ഒരിടത്തു വലിയൊരു പേരാലിന്മേൽ ഒരു ആൺകാക്കയും പെൺകാക്കയും താമസിച്ചിരുന്നു .

അവർക്ക് കുട്ടികൾ ഉണ്ടായപ്പോൾ ഒരു കൃഷ്ണസർപ്പം മരപ്പൊത്തിൽ നിന്നും പുറത്തു  വന്നു ആ ശിശുക്കളെ ഭക്ഷിച്ചു .

അങ്ങനെ അതൊരു പതിവായി തീർന്നു .കാക്കപ്പെണ്ണ് പെറ്റു വളർത്തുന്ന ശിശുക്കളെ മുഴുവൻ കൃഷ്ണ സർപ്പം തിന്നു തീർത്തു .കാക്കകൾ അതി ദുഃഖിതരായി .

മറ്റൊരു മരച്ചുവട്ടിൽ അവരുടെ ഉറ്റ ചങ്ങാതിയായ ഒരു കുറുക്കൻ താമസിക്കുന്നുണ്ട് .അവർ അവിടെ ചെന്ന് അവനോടു പറഞ്ഞു : “സുഹൃത്തേ ,ഞങ്ങൾ ഇനി എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത് .?ദുഷ്ടനായ ഒരു കൃഷ്ണസർപ്പം പൊത്തിൽ  നിന്ന് വന്നു ഞങ്ങളുടെ മക്കളെ തിന്നുന്നു .കുട്ടികളെ രക്ഷിക്കാൻ ഒരു വഴി  പറഞ്ഞു തരു .പുഴക്കരയിൽ വയൽ ,അന്യന്നോട് സംഗം ചെയ്യുന്ന ഭാര്യ,സർപ്പമുള്ള വീട്ടിൽതാമസം -ഇങ്ങനെയെല്ലാമാണ് അവസ്ഥയെങ്കിൽ  ഒരുത്തനും സുഖമുണ്ടാവുമോ ?”

കുറുക്കൻ സമാധാനിപ്പിച്ചു : ഇക്കാര്യത്തിൽ വിഷാദിക്കാനൊന്നുമില്ല .അവനെ എന്തെങ്കിലും ഉപായം പ്രയോഗിച്ചു വേണം കൊല്ലാൻ ;ആയുധങ്ങളെ കൊണ്ട് പറ്റില്ല .നിസാരനാണെങ്കിലും ,ഉപായമറിയുന്നവനെ ശൂരന്മാർക്കുപോലും തോൽപ്പിക്കാൻ കഴിയുകയില്ല .വലുതും ചെറുതുമായ വലിയ മൽസ്യങ്ങളെ തിന്നതിനു ശേഷം കൊട്ടി അത്യാഗ്രഹം കൊണ്ട് ഞണ്ടിനെ തിന്നാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ കഴുത്തിറുകി ചത്ത് പോയ കഥ കേട്ടിട്ടില്ലേ ?”

കാക്കകൾ ചോദിച്ചു : “അതെന്തു കഥയാണ് ?”

അപ്പോൾ കുറുക്കൻ ഒരു കഥ പറഞ്ഞു:

ഒരു കാട്ടു പ്രദേശത്തു ധാരാളം ജലജീവികൾ പാർക്കുന്ന വലിയൊരു കുളമുണ്ടായിരുന്നു .

അവിടെ ഒരു കൊറ്റി ,വാർദ്ധക്യം കാരണം അവശനായി ,മൽസ്യങ്ങളെ പിടിച്ചു തിന്നാൻ അശക്തനായി തീർന്നു .അവൻ വിശന്നു വലഞ്ഞു കരഞ്ഞു തുടങ്ങി .

മുത്തുമണികൾ പോലുള്ള കണ്ണിനീർത്തുള്ളികളാൽ കുളക്കര നനച്ചു കൊണ്ട് അവൻ അങ്ങനെ ഇരിക്കുമ്പോൾ ഒരു ഞണ്ട് അവൻറെ ദുഃഖം കണ്ട് അനുതാപത്തോടു കൂടി  ചോദിച്ചു: “അമ്മാമാ ,അങ്ങ് എന്താണ് ഒന്നും കഴിക്കാതെ നെടുവീർപ്പിട്ടും ഇരിക്കുന്നത് .?”

കൊറ്റി മറുപടി പറഞ്ഞു : “ഉണ്ണീ ,നീ പറഞ്ഞുതു ശരിയാണ് .വൈരാഗ്യം വന്നു ഭവിക്കുകയാൽ ,ഞാൻ ഒന്നും കഴിക്കാതെ മരിക്കുക എന്ന വ്രതം അനുഷ്ഠിക്കുകയാണ്  .അതാണ് അടുത്ത് വരുന്ന മത്സ്യങ്ങളെ പോലും പിടിച്ചു തിന്നാത്തത്‌ .”

ഞണ്ട് അതുകേട്ട് സാത്ഭുതം ചോദിച്ചു : “എന്താണ് അമ്മാമാ ,അങ്ങയുടെ വൈരാഗ്യത്തിന് കാരണം ?”

കൊറ്റി ഒരു നെടുവീർപ്പിട്ടു ,”ഉണ്ണീ ,ഞാൻ ഈ കുളക്കരയിൽ തന്നെയാണ് ജനിച്ചു വളർന്നത് ;ഇനി പന്ത്രണ്ടു കൊല്ലത്തേക്ക് മഴഉണ്ടാവുകയില്ലയെന്നു കേട്ടപ്പോൾ എനിക്ക് ദുഃഖം സഹിക്ക വയ്യാതായതാണ് .”

ഞണ്ടിന് ഉൽക്കണ്ഠയായി .പന്ത്രണ്ട് കൊല്ലത്തേക്ക്  മഴയുണ്ടാവുകയില്ലെന്ന് ആരാണ് അങ്ങയോട് പറഞ്ഞത് .?”

കൊറ്റി പറഞ്ഞു : “എൻ്റെ സ്നേഹിതനായ ഒരു ജോത്സ്യനുണ്ട് .അദ്ദേഹമാണ് പറഞ്ഞത് .ഗ്രഹനില അങ്ങനെയാണത്രെ .ഇപ്പോൾ തന്നെ ഈ കുളത്തിൽ അധികം വെള്ളമില്ല .മഴ പെയ്യ്തില്ലങ്കിൽ ഇപ്പോഴുള്ള വെള്ളം കൂടി വേഗം വറ്റും . വെള്ളം വറ്റിയാൽ എൻ്റെ ഒപ്പം കളിച്ചു വളർന്ന ജലജീവികളെല്ലാം നശിക്കുകയില്ലേ ?എനിക്ക് അവരെ വേർപിരിയുന്ന കാര്യം ആലോചിക്കാൻ തന്നെ വയ്യ .അതുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ പ്രായോപവേശ വ്രതമെടുത്തു മരിക്കാനുദ്ദേശിക്കുന്നത് .ചെറിയ കുളങ്ങളിൽ നിന്നും ജലജീവികളെ ബന്ധുക്കൾ വലിയ കുളങ്ങളിലേക്ക് മംകൊണ്ടു പോവുന്നുണ്ട് .മുതല ,നീരാന മുതലായവർ തനിയെ പോവുകയും ചെയ്യും .ഈ കുളത്തിലെ ജലജീവികൾ ഇതൊന്നും മറിയാതെയും ആലോചനയൊന്നും മില്ലാതെയും ഇരിക്കുന്നു .അതാണ് എനിക്ക് അധിക സങ്കടം .”

ഞണ്ട് ഇതു കേട്ടു മറ്റുള്ള ജലജീവികളോടൊക്കെ ഈ വർത്തമാനം പറഞ്ഞു .എല്ലാ ജീവികളും അത് കേട്ട് ഭയപ്പെട്ടു .

മൽസ്യങ്ങളും ആമകളും എല്ലാവരും കൂടി കൊറ്റിയുടെ അടുത്തുചെന്നു ചോദിച്ചു ; “അമ്മാമാ ,ഞങ്ങൾക്ക് വല്ല വഴിയുംമുണ്ടോ ?”

കൊറ്റി ആലോചന നടിച്ചു പറഞ്ഞു : “ഇവിടെ നിന്നു അധികം ദൂരത്തല്ലാതെ താമരപ്പൂക്കൾ നിറഞ്ഞ വലിയൊരു കുളമുണ്ട് .എത്രകാലം മഴപെയ്യാതെതിരുന്നാലും അത് വറ്റുകയില്ല .എൻ്റെ പുറത്തെ കയറിയിരുന്നു കൊൾവിൻ .ഞാൻ നിങ്ങളെ അങ്ങോട്ട് കൊണ്ട് പോകാം .

അവരെല്ലാം അവനെ വിശ്വസിച്ചു .അച്ഛനെയും മകനെയും ,അമ്മാമനെയും ,മരുമകനെയും ,ജേഷ്ഠനെയും ,അനുജനെയുമൊക്കെ വിളിച്ചുകൂട്ടി : ഞാൻ മുൻപേ ,ഞാൻ മുൻപേ ” എന്ന് പറഞ്ഞു പുറപ്പെട്ടു തുടങ്ങി .ദുഷ്ട ചിത്തനായ കൊറ്റി അവരെ ഓരോരുത്തരെയായി പുറത്തു കയറ്റി കുളത്തിൽ നിന്നും അധികം അകലെയല്ലാതെ ഒരു കല്ലിന്മേൽകൊണ്ടു വച്ചു തിന്നു .തിരിച്ചു വന്നു വലിയ  കുളത്തിലെ വിശേഷങ്ങൾ പറഞ്ഞു കേൾപ്പിച്ചു ബാക്കിയുള്ള ജലജീവികളെ സന്തോഷിപ്പിച്ചു ..അങ്ങനെ അവൻ പതിവായി ചെയിതു പോന്നു .

ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു പോകവേ .ഒരു ദിവസം ഞണ്ട് സവിഷാദം അവനോടു പറഞ്ഞു : “അമ്മാമാ ,നമ്മൾ രണ്ടു പേരും കൂടിയാണല്ലോ ആദ്യം സ്നേഹ സംഭാക്ഷണം ചെയ്തത് .എന്നിട്ടും മറ്റുള്ളവരെയെല്ലാം കൊണ്ട് പോയിട്ടും എന്നെ മാത്രം മറന്നു കളഞ്ഞത് .?എൻറെ ജീവനും രക്ഷിക്കണേ .”

ഏതു കേട്ടപ്പോൾ ദുഷ്ടനായ കൊറ്റി ആലോചിച്ചു “മൽസ്യം തിന്നുതിന്നു എനിക്ക് മടുത്തു .എപ്പോൾ ഞണ്ടിയിറച്ചി കിട്ടുകയാണെങ്കിൽ അതൊരു രസം തന്നെ ..”

ഇങ്ങനെ വിചാരിച്ചു ഞണ്ടിനെ പുറത്തു കയറ്റി കൊല കല്ലിൻറ അടുത്തേക്ക് പറന്നു .ഞണ്ട് ദൂരത്തു നിന്ന് തന്നെ കൊലക്കല്ലിന്മേൽ മലപോലെ എല്ലിൻ കൂട്ടം കിടക്കുന്നതു കണ്ടു .അത് മൽസ്യങ്ങളുടെ എല്ലുകളാണെന്നു അവനു മനസിലായി .

പക്ഷെ അവൻ ഒന്നും മറിയാത്ത ഭാവത്തിൽ ചോദിച്ചു .”അമ്മാമാ ,ഈ വലിയ കുളത്തിലേക്ക് ഇനി എത്ര ദൂര മുണ്ട് ?എന്നെചുമന്നിട്ടുഅങ്ങേക്ക് വയ്യാതെയായിരിക്കുന്നല്ലോ ..”

ഞണ്ട് എത്ര മന്ദബുദ്ധിയാണെന്ന് ഓർത്തു ചിരിച്ചു കൊണ്ട് കൊറ്റി പറഞ്ഞു : “എടോ ഞണ്ടേ  എവിടെ വലിയകുളം ?വലിയ കുളവും മറ്റുമില്ല .എൻ്റെ വയറു കഴിയാനുള്ള യാത്രയാണിത് ..നീ ഇഷ്ട് ദൈവത്തെ ഓർത്തോ .ഞാൻ നിന്നെ ഈ കല്ലിന്മേൽ വച്ചു തിന്നാൻ പോവുകയാണ് .”

അവൻ ഏതു പറഞ്ഞ ഉടൻ ഞണ്ട് വെള്ളത്താമരവളയം പോലെ മൃദുലമായ അവൻറെ കഴുത്തിൽ പിടിച്ചു ഇറുക്കി .അവർ ചാവുകയും ചെയ്തു.

അതിനുശേഷം ഞണ്ടു കൊറ്റിയുടെ കഴുത്തു കൊണ്ട് പതുക്കെ പതുക്കെ നടന്നു കുളത്തിൽ തിരിച്ചെത്തി .

അപ്പോൾ എല്ലാ ജലജീവികളും ഓടി വന്നു ചോദിച്ചു : “എടോ ഞണ്ടേ നീ എന്താണ് മടങ്ങി വന്നത് ?അമ്മാമാനെന്തേ വരാഞ്ഞത് ?ഞങ്ങളൊക്കെ പോകാൻ ഒരുങ്ങി നിൽക്കുകയാണല്ലോ .”

ഞണ്ട് ഇതു കേട്ട് ഒന്ന് ചിരിച്ചു പറഞ്ഞു :”വിഡഢികളെ നിങ്ങളെല്ലാവരും ആ കള്ളൻ്റെ നുണ കേട്ട് വിശ്വ സിച്ചല്ലോ  !അവൻ ഇവിടെ നിന്നും കൊണ്ട് പോയവരെയെല്ലാം ഏറെദൂരത്തല്ലാതെ ഒരു കല്ലിന്മേൽ കൊണ്ട് പോയി വച്ച് തിന്നുകയാണ് ചെയ്തത് .ഞാൻ എന്റെ ആയുസ്സിന്റെ വലിപ്പം കൊണ്ട് ആ വിശ്വസവഞ്ചകൻറെ സൂത്രം മനസിലാക്കി അവനെ ഇറുക്കി കൊന്നു കളഞ്ഞു .അവന്റെ കഴുത്തിതാ ഞാൻ കൊണ്ട് വന്നിരിക്കുന്നു .ഇനി പരിഭ്രമിക്കുകയൊന്നും വേണ്ട..

“അതുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ പറഞ്ഞതു കുറുക്കൻ തുടർന്നു .”നിസാരനാണയെങ്കിലും ഉപായം അറിയാവുന്നവനെ ശൂരനുപോലൂം കൊല്ലാൻ കഴിയുകയില്ലെന്ന് .”

കാക്ക ചോദിച്ചു : “സുഹൃത്തേ ,പറയൂ എങ്ങനെയാണ് ഈ ദുഷ്ട സർപ്പത്തെ കൊല്ലുക .?”

കുറുക്കൻ പറഞ്ഞു കൊടുത്തു :”നെ വല്ല നഗരത്തിലേക്കും ചെല്ലൂ .അവിടെ ചെന്ന് വല്ല രാജാവിൻെറയോ മന്ത്രിയുടേയോ സ്വർണ്ണമാല കൊത്തിയെടുത്തു കൊണ്ട് വന്നു പാമ്പിൻറെ മാളത്തിലിടു .സേവകന്മാർ മാലെടുക്കാൻ വേണ്ടി സേവകന്മാർ പാമ്പിനെ കൊല്ലാതിരിക്കുകയില്ല.”

കാക്കാദമ്പതിമാർ ഏതു കേട്ടു തിരിച്ചു പോന്നു .

പിന്നീട് ഒരു ദിവസം കാക്കപ്പെണ്ണ് യദൃചഛാ ഒരു കുളക്കരയിൽ ചെന്നപ്പോൾ ഒരു രാജവിന്റെ അന്തപുരത്തിലെ സ്ത്രീകൾ കുളത്തിൽ കുളിക്കുന്നത്  കാണാനിടയായി   .അവർ കരയിൽ പല വിലപ്പിടിപ്പുള്ള വസ്ത്രങ്ങളും സ്വർണ്ണ മലകളും മുത്ത് മാലകളും അഴിച്ചു വച്ചിരുന്നു .

കാക്കപെണ്ണ് ആ കൂട്ടത്തിൽ നിന്നും ഒരു പൊൻ മാലയെടുത്തു സ്വന്തം  മരപ്പൊത്തിനു നേർക്ക് പതുക്കെ പറന്നു തുടങ്ങി .അത് കണ്ടു രാജഭൃതൃനമാർ വടിയും  കുന്തവും മറ്റുമായി ,കാക്കയുടെ പിന്നാലെ ഓടി വന്നു .കാക്ക മാല കൊണ്ട് പോയി പാമ്പിൻറെ മാളത്തിലിട്ടു ദൂരെ പോയി നോക്കിയിരുന്നു .

  രാജഭൃതൃനമാർ മാളത്തിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോഴുണ്ട് വലിയൊരു കൃഷ്ണസർപ്പം പടവും വിരുത്തി നിൽക്കുന്നു .അവർ അവനെ തല്ലി കൊന്നു  മാലയുമെടുത്തു മടങ്ങി പോയി .കാകദമ്പതിമാർ അതിനു ശേഷം സുഖമായി കഴിഞ്ഞു കൂടുകയും ചെയ്തു .

“അതുകൊണ്ടയാണ് ഞാൻ പറഞ്ഞത് ,”ദമനകൻ തുടർന്നു :സൂത്രം കൊണ്ടയാണ് ഇക്കാര്യം നേടേണ്ടത് .പരാക്രമം കൊണ്ടല്ല.ബുദ്ധിശാലികൾക്ക് അസാദ്യമായിട്ട് ഒരു കാര്യവുംമില്ല .ബുദ്ധിയുള്ളവനാണ് ശക്തൻ ;ബുദ്ധിയില്ലാത്തവന് ബലംമില്ല .മദോന്മത്തനായ സിംഹത്തെ വെറു മൊരു മുയൽ വീഴ്ത്തി കഥ കേട്ടിട്ടില്ലേ .?”

കരടകൻ ചോദിച്ചു .: “അതെന്തു കഥയാണ് “?

അപ്പോൾ ദമൻകൻ ഒരു കഥ പറഞ്ഞു :

 ഒരു കാട്ടിൽ ഭാസുരകൻ എന്നൊരു സിംഹമുണ്ടായിരുന്നു .അതിബലവാനായ അവൻ ദിവസേന അനവധി മൃഗങ്ങളെ തിന്നു പോന്നു .

ഒരു ദിവസം ആ കാട്ടിലെ പാർപ്പുകാരായ മാൻ ,പന്നി, പോത്ത് മുയൽ മുതലായ മൃഗങ്ങങ്ങളെല്ലാം ഒന്നിച്ചു ചേർന്നു അവനെ സമീപിച്ചു അപേക്ഷിച്ചു .: “പ്രെഭു എന്തിനാണ് ദിവസേന ഇത്ര മൃഗങ്ങങ്ങളെ കൊല്ലുന്നത് ?അങ്ങേക്ക് ഒരു ദിവസത്തേക്ക് ഒരു മൃഗ ത്തെ കിട്ടിയാൽ മതിയാവുമല്ലോ .ഞങ്ങളുമായി അങ്ങ് ഒരു ഉടമ്പടി ചെയ്താൽ കൊള്ളാം .ഇന്നുമുതൽ അങ്ങ് ഇവിടെ തന്നെ ഇരുന്നാൽ മതി .അങ്ങേക്കു തിന്നാൻ പതിവ് മുറ അനുസരിച്ചു ഓരോ മൃഗം ഇവിടെ വന്നു കൊള്ളും.അങ്ങനെയാകുമ്പോൾ അങ്ങേക്ക് ഇര തേടി ബുദ്ധി മൂട്ടേണ്ട .;ഞങ്ങങ്ങൾക്കും സർവനാശം സംഭവിക്കുകയില്ല .അങ്ങ് ഈ വിധത്തിൽ രാജധർമ്മമനുഷ്ഠിക്കണം .കേട്ടിട്ടില്ലേ ?ബലംമനുസരിച്ചുപതുക്കെ പതുക്കെ  പതുക്കെ   രാജ്യംമനുഭവിക്കുന്നവൻ അഭിവൃദ്ധിപ്പെടും .പ്രജകൾക്ക് ക്ഷേമം ചെയ്യുന്ന രാജാവിനെ   ക്ഷേമമുണ്ടാവൂ .പ്രജകൾ നഴിച്ചാൽ രാജാവും നഴിച്ചുപോകുമെന്നതിൽ സംശയമില്ല ..”

അവരുടെ വാക്ക് കേട്ട് ഭാസുരകൻ പറഞ്ഞു : ” നിങ്ങൾ പറഞ്ഞുതു ശരിയാണ് .ഞാൻ സമ്മതിച്ചിരിക്കുന്നു .ഞാൻ ഇവിടെ തന്നെ ഇരിക്കാം .എന്നാൽ ദിവസവും ഓരോ മൃഗം എവിടെ വന്നില്ലെങ്കിൽ ഉണ്ടല്ലോ ,ഞാൻ നിങളെ എല്ലാവരെയും കൊന്നു കളയും .,പറഞ്ഞേക്കാം .

മൃഗങ്ങൾ അങ്ങനെയാവാമെന്ന് സത്യം ചെയ്തു സമധാനപൂർവ്വം തിരിച്ചു പോന്നു കാട്ടിൽ പേടി കൂടാതെനടന്നു തുടങ്ങി .

പതിവായി ഓരോ മൃഗം സിംഹത്തിൻറെ അടുത്തേക്ക് പോകും .വൃദ്ധനോ യുവാവോ ,വൈരാഗ്യം വന്നവനോ ജീവിതാശയംഉള്ളവനോ ദുഃഖിതനോ ,സന്തുഷ്ഠനോ ,ഏകനോ ,കുടുംബിയോ ,ആരായാലും ശരി ;ഊഴപ്രകാരം സിംഹത്തിനു ഭക്ഷണമായിത്തീർന്നു .

ഒരു ദിവസം ജാതിമുറയനുസരിച്ചു മുയലിൻറെ ഊഴം വന്നു .അവനു പോകാൻ തീരെ മനസുണ്ടായിരുന്നില്ല .എന്നാലും  മൃഗങ്ങളും കൂടി നിർബന്ധിച്ചപ്പോൾ പുറപ്പെട്ടു പതുക്കെ പതുക്കെ പോയി .

സിംഹത്തെ കൊല്ലാനുള്ള ഉപായം ആലോചിച്ചു ആലോചിച്ചു വളരെ സാവധാനത്തിൽ നടന്നു.കൃതൃസമയം തെറ്റി നേരം വൈകിയതിനാൽ പരിഭ്രാന്തനായി അങ്ങനെ പോകും വഴിക്കു ഒരു കിണർ കണ്ടു .കിണറ്റുപാലത്തിന്മേൽ കൂടി പോകുമ്പോൾ താഴെ കിണറ്റിലെ വെള്ളത്തിൽ സ്വന്തം  പ്രതിച്ഛായ  കാണാനിടയായി .അപ്പോൾ അവൻ ആലോചിച്ചു :” ഭാസുരകനെ പ്രേരിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് വന്നു ഈ കിണറ്റിൽ വീഴ്ത്താൻ വല്ല ഉപായവും ഉണ്ടോ എന്ന് നോക്കണം .”

അവൻ ഭാസുരകൻറെ അടുത്തെത്തിയപ്പോഴേക്കും  സന്ധ്യായാവായി .ഭാസുരകനാകട്ടെ ,നേരം വൈകിയതിനാൽ വിശന്നു പൊരിഞ്ഞു ശുണ്ഠിയെടുത്തു ഇരിപ്പാണ് .അവൻ ആലോചിച്ചു :എല്ലാ ജീവികളെയും കൊന്നു കാടു ശൂന്യം മാക്കണമെന്നുതന്നെയാണ്  തോന്നുന്നത് .അവർ സത്യം തെറ്റിച്ചിരിക്കുന്നല്ലോ .ഇനി എനിക്കും സത്യം തെറ്റിക്കാം . “

അവൻ ഇങ്ങനെ വിചാരിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കുമ്പോൾ ,മുയൽ പതുക്കെ പതുക്കെ  ചെന്നു നമസ്ക്കരിച്ചു മുന്നിൽ നിന്നു

ഭാസ്‌ക്കരൻ കത്തിക്കാളികൊണ്ടു മുയലിനെ ശകാരിച്ചു തുടങ്ങി : “എടാ  മുയലെ എന്താണിത്ര വൈകിയത് ?ആകട്ടെ ഞാനിപ്പോൾ നിന്നെ  എളുപ്പത്തിൽ  തിന്നതനു ശേഷം കാട്ടിലെ എല്ലാ  മൃഗങ്ങളേയും കൊല്ലാനാണ് ഭാവം .നിൻറെ കുറ്റം കൊണ്ട് എല്ലാവരും നശിക്കാറായി ..”

അത് കേട്ട് മുയൽ സവിനയം പറഞ്ഞു : “പ്രഭോ എൻ്റെ കുറ്റമല്ല ,മറ്റു മൃഗങ്ങളും കുറ്റം ഒന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല .കാരണം ഞാൻ പറയാം കേൾക്കണേ .”

സിംഹം ധൃതി കൂട്ടി : “വേഗം പറ എനിക്ക് വിശന്നിട്ടു വയ്യ “.

മുയൽ പറഞ്ഞു : “ജാതിമുറയനുസരിച്ചു ഇന്ന് വേറെ നാലു മുയലുകളോടൊപ്പം മൃഗസമാജം എന്നെയും ഇങ്ങോട്ടു പറഞ്ഞയച്ചു .ഞങ്ങൾ വരുന്ന വഴിക്കു ഒരു ഗുഹയിൽ നിന്നും ഒരു സിംഹം പുറത്തു വന്നു ഞങ്ങളെ തടഞ്ഞു .: “നിങ്ങൾ എങ്ങോട്ടു പോകുന്നു ?ഇതാ , നിങ്ങളെ കൊന്നു തിന്നാൻ ഭാവിക്കുകയാണ് .ഇഷ്ട ദൈവത്തെ ഓർത്തു കൊൾവിൻ .”അപ്പോൾ ഞാൻ പറഞ്ഞു ; “ഞങൾ പ്രഭുവായ ഭാസുരകസിംഹത്തിൻറെ അടുത്തേക്ക് അദ്ദേഹത്തിന് ഭക്ഷണത്തിനായി ഊഴപ്രകാരം പോവുകയാണ് .,”ഇതു കേട്ട് ആ സിംഹം അലറി.: “ഈ കഥ എൻ്റെ സ്വന്തമാണ് .മൃഗങ്ങൾ എന്റെ അടുത്തേക്കാണ് ഊഴമിട്ടു വരേണ്ടത് .ആ   ഭാസുരകനുണ്ടല്ലോ പെരും കള്ളനാണ് ..അവനാണ് കള്ളനെങ്കിൽ അവനെ ഇങ്ങോട്ടു കൂട്ടി കൊണ്ട് വാ .ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ ഒരു ശക്തി പരീക്ഷ നടത്തി ആരാണ് ജയിക്കുന്നതെന്നു നോക്കാം .അതുവരേക്കും ഈ നാലു മുയലുകളും ഇവിടെ പണയമായിയിരിക്കട്ടെ ശക്തി പരീക്ഷയിൽ ജയിച്ചു രാജാവായിത്തീരുന്നവന് ഈ മുയലുകളെയൊക്കെ തിന്നാം .”അവൻ പറഞ്ഞതനുസരിച്ചാണ് ഞാനിപ്പോൾ ഇങ്ങോട്ട് വന്നിരിക്കുന്നത് .നേരം വൈകാൻ കാരണം ഇതാണ് .”അതുകേട്ടു  ഭാസുരകൻ  ശുണ്ഠിയെടുത്തു പറഞ്ഞു : “ചങ്ങാതി നീ വേഗം ആ കള്ളസിംഹത്തെ എനിക്ക് കാണിച്ചു താ .അവനെ തോൽപ്പിച്ചിട്ടേ എനിക്ക് സ്വസ്തത ഉള്ളു .കേട്ടിട്ടില്ലേ ഭൂമി ,സ്വർണ്ണം ,സുഹൃത്ത് ഇവ ലഭിക്കാനാണ് യൂദ്ധം ചെയ്യുന്നത് .ഇവയിലൊന്നുപോലും കിട്ടിയല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ യൂദ്ധത്തിൻറെ ആവശ്യം മില്ല .അധിക ഗുണം കിട്ടുകയില്ലന്നോ ,തോക്കുമെന്നും തീർച്ചയാണന്നോ വരികിൽ ബുദ്ധിമാൻ യൂദ്ധം ചെയ്യരുത് .”

മുയൽ പറഞ്ഞു ; “പ്രഭോ ശരിയാണത് .രാജാക്കന്മാർ അപമാനിതരാകുമ്പോൾ രാജ്യത്തിനു വേണ്ടി പട വെട്ടാറുണ്ട് ..എന്നാൽ ഈ സിംഹം കോട്ടപോലുള്ള ഒരു ഗുഹക്കുള്ളിലാണ് താമസം .കോട്ടയിൽ നിന്നുംപുറത്തു വന്നിട്ടാണ് ഞങ്ങളെ തടുത്തു നിർത്തിയതെന്നു പറഞ്ഞുവല്ലോ .കോട്ടയുടെ ഉള്ളിലിരിക്കുന്ന ശത്രുവിനെ തോൽപ്പിക്കാൻ പ്രയാസമാണ് .ആയിരം താങ്കളും ലക്ഷം കുതിരകളും മുള്ള സേനക്കാളും ബലം കോട്ടക്കാണ് .പണ്ട് ഇന്ദ്രൻ ഹിരണ്യകശിപുവിനെ ഭയപ്പെട്ടു വിഷുകാര്മ്മാവിൻറെ പ്രഭാവത്താൽ ഒരു കോട്ട നിർമ്മിക്കുകയുണ്ടായിട്ടുണ്ട് ..കോട്ടയില്ലാത്ത രാജാവ് വിശപ്പലില്ലാത്ത പാമ്പിനെയും മദമില്ലാത്ത ആനും പോലെയാണ് .;ആർക്കു വേണമെങ്കിലും കീഴടക്കാം .”

ഏതു കേട്ട് ഭാസുരകൻ പറഞ്ഞു ; “ചങ്ങാതീ ,കോട്ടക്കുള്ളിലാണിരിക്കുന്നതെങ്കിലും ,ആ കള്ളനെ എനിക്ക് കാണിച്ചു താ .ഞാൻ അവനെ കൊന്നുകളയും ശത്രുവിനെയും രോഗത്തെയും ഉണ്ടായാൽ ഉടൻ തന്നെ നശിപ്പിക്കണം .വളർന്നു വരാൻ അനുവദിച്ചാൽ  അവർ നമ്മെ നശിപ്പിക്കും .

മുയൽ പറഞ്ഞു ; “ശരിയാണ് .എന്നാൽ അവൻ വളരെ ശക്തനാണ് .അവന്റെ മിടുക്കറിയാതെ അങ്ങ് പോകരുത് .സ്വന്തം ബലവും, അന്യൻറെ ബലവും മനസിലാക്കാതെ ശത്രുവിനെ നേരിടുന്നവൻ തീയിൽ ചെന്ന് ചാടുന്ന ഈയ്യാം പാറ്റകളെപോലെ നശിച്ചു പോവും .”

ഭാസുരകന് ഈ ഉപദേശം പിടിച്ചില്ല : “നീ അതുമിതും പറയാതെ ,എനിക്ക് ആ സിംഹത്തെ കാണിച്ചുതാ .”

അപ്പോൾ മുയൽ 😕 “എന്നാൽ അങ്ങ് എൻ്റെ കൂടെ വരൂ .”എന്ന് പറഞ്ഞു മുമ്പിൽ നടന്നു .

കിണറിനടുത്തെത്തിയപ്പോൾ മുയൽ സിംഹത്തോടു പറഞ്ഞു: “പ്രഭോ ,അങ്ങയുടെ പ്രതാപം സഹിക്കാൻ ആർക്കും കഴിയും ?ആ കള്ള സിംഹം ദൂരെ നിന്ന് തന്നെഅങ്ങയെ കണ്ടു പേടിച്ചു സ്വന്തംകോട്ടയ്ക്കുള്ളിൽ കടന്ന് ഒളിച്ചിരിക്കുകയാണ് .വരൂ .ഞാനവനെ കാണിച്ചു തരാം .”ഇതു പറഞ്ഞു മുയൽ കിണർ കാണിച്ചു കൊടുത്തു .

വിഡ്ഢിയായ സിംഹം കിണറ്റിലെ വെള്ളത്തിൽ സ്വന്തം പ്രതിച്ഛായകണ്ടു കോപിച്ചു ഉറക്കെ അലറി .അപ്പോൾ കിണറ്റിനുള്ളിൽ നിന്നും അലർച്ചയുടെ മാറ്റൊലി ഇരട്ടി ശബ്ദത്തിൽ മുഴങ്ങി കേട്ടു ..കിണറ്റിൽ ശത്രു യിരിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് കരുതി അതിനകത്തേക്കു ചാടി .മുങ്ങി ചത്ത് പോവുകയും  ചെയ്തു .

മുയൽ സന്തോഷത്തോടെ ഈ വിവരങ്ങൾ എല്ലാ .മൃഗങ്ങളോടും പറഞ്ഞു .അവരുടെ പ്രശംസകൾ  കേട്ട് കൊണ്ട് സുഖമായിരുന്നു ..

“അതുകൊണ്ടയാണ് ഞാൻ പറയുന്നത് ,”ദമനകൻ തുടർന്നു :”ബുദ്ധിയുള്ളവനാണ് ശക്തൻ .ബുദ്ധിയില്ലാത്തവന് ബലമില്ല ..നമുക്ക് പിംഗളൻറെ സമീപം ചെന്ന് ബുദ്ധിശക്തി ഉപയോഗിച്ചു ആ ചങ്ങാതിമാരെ വേർപിരിക്കാൻ ശ്രമിക്കണം ..”

കരടകൻ ആശംസിച്ചു .: “അനുജാ പോയി വരൂ മംഗളം ഉണ്ടാകട്ടെ .”

പിന്നെ ദമനകൻ സംജീവകനില്ലാത്ത സമയം  നോക്കി പിംഗളകൻറെ സമീപം ചെന്നു നമസ്ക്കരിച്ചു മുമ്പിലിരുന്നു .

അവനെ കണ്ട് പിംഗളകൻ പറഞ്ഞു : “ദമനകാ എന്തുണ്ട് വിശേഷം ? കുറെ ദിവസമായല്ലോ കണ്ടിട്ട് .”

ദമനകൻ  “പറഞ്ഞു : “അങ്ങേക്കു ഞങ്ങളെ കൊണ്ട് പ്രേയോജനമൊന്നും ഉള്ളതായി കാണുന്നില്ല .അതുകൊണ്ടയാണ്  ഇത്രയും കാലം ഞാൻ വരാതിരുന്നത് .എപ്പോൾ അങ്ങേക്കു നാശമടുത്തതായി   കണ്ടു ദുഃഖിതനായി ,ആരും വിളിക്കാതെ തന്നെ വന്നിരിക്കുകയാണ് .പ്രിയമോ അപ്രിയമോ ,ശുഭമോ ,അശുഭമോ ആയാലും ചോദിക്കാതെ തന്നെ ഹിതം പറയണം മെന്നുണ്ടല്ലോ .

ദമനകൻറെ അർഥം വച്ചുള്ള  വാക്ക് കേട്ടു പിംഗളകൻ  ചോദിച്ചു : “എന്താണു നീ പറയുന്നത് ? തുറന്നു പറ .”

ദമനകൻ കാര്യം അവതരിപ്പിച്ചു .: “ദേവാ ,അങ്ങയുടെ വിശ്വസ്തമിത്രമായ സഞ്ജീവകൻ അങ്ങ് വിചാരിക്കും പോലെ നല്ലവനൊന്നുമല്ല ; ചതിയനാണ് .ഈയിടെ ഒരു ദിവസം എന്നെ സ്വാകാര്യമായി വിളിച്ചു പറയുകയാണ് ,”ദമനകാ ,പിംഗളകൻ്റെ യോഗ്യത എത്രത്തോളമുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് മനസിലായിരിക്കുന്നു .ഞാൻ അവനെ കൊന്നു കളഞ്ഞു മൃഗരാജപഥം

നേടാൻ പോകുന്നു .നിന്നെ എൻ്റെ മന്ത്രീയായിവയ്ക്ക്കാം  എന്ന് .

ഈ കഠിനമായ വാക്കു കേട്ടു പിംഗളകൻ മോഹാലാസ്യ പെട്ടു കിടപ്പായി   

സിംഹത്തിൻ്റെ കിടപ്പു നോക്കി കൊണ്ട് ദമനകൻ ആലോചിച്ചു : “സംജീവകനോട് ഇദ്ദേഹത്തിന് എന്തൊരു സ്നേഹമാണ് .! ഈ മന്ത്രി കാരണം തന്നെയാണ് അദ്ദേഹത്തിനു സർവനാശം വരിക .രാജാവ് ഒരു മന്ത്രിയെ പ്രധാനസ്ഥാനത്തുനിയമിച്ചു വെന്നിരിക്കട്ടെ. അധികാര മദകൊണ്ട് അവൻ ഗർവിഷ്ഠനായി തീരുകയായി .ആ ഗർവ് കൊണ്ട് സേവകവൃത്തിയിൽ അതൃപ്തി ജനിക്കുകയായി ,ആ അതൃപ്തി നിമിത്തം സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനു ആഗ്രഹമുണ്ടാവുകയായി ,ആ സ്വാതന്ത്ര്യേചഛ കാരണമായി രാജാവിനെ കൊള്ളാൻ പോലും ശ്രമം നടത്തുകയുണ്ടായി ..”

അതിനിടയിൽ പിംഗളകൻ മോഹാലസ്യത്തിൽ നിന്നും ഉണർന്നു ദയനിയമായി പറഞ്ഞു .” ദമനകാ , സജ്ജീവകൻ ,എനിക്ക് പ്രാണേനേപ്[പോലെ പ്രിയപ്പെട്ടവനാണല്ലോ .എന്നിട്ടും എന്നോട് എന്താണ് ദ്രോഹബുദ്ധി കരുതുന്നത് .?”

ദമനകൻ പറഞ്ഞു : “ദേവാ ,ഭൃതൃനായരിക്കുകയാണെന്നു വച്ചു .ഒരുവൻ വിശ്വസ്തനായി കൊള്ളണമെന്നില്ല ;അല്ലെന്നു വച്ച്  വിശ്വസ്തനല്ലന്നുമില്ല .രാജാവിന്റെ ശ്രീ കൈക്കലാക്കാൻ കഴിയാത്തവർ രാജാവിനെ ആശ്രയിക്കുന്നുവെന്നു മാത്രം

പിംഗളകന് എന്നിട്ടും വിശ്വാസമായില്ല : “ദമനകാ , ,എന്നാലും എനിക്ക് സംജീവകനെ പാട്ടി ചീത്തയായി  വിചാരിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല .എന്തൊക്കെ രോഗങ്ങളും ,വ്യാധികളും  വൈരൂപൃമുണ്ടെങ്കിലും സ്വന്തം ശരീരം എല്ലവർക്കും പ്രിയപ്പെട്ടതാണല്ലോ ; അതുപോലെ ,എന്തൊക്കെ തെറ്റുകൾ ചെയ്താലും നാം സ്നേഹിക്കുന്നവൻ നമുക്ക് എന്നും പ്രിയപ്പെട്ടവൻ തന്നെ .”

ദമനകൻ ഉപദേശിച്ചു : “അവിടെയാണ് തെറ്റ് ,രാജാവിൻറെ സവിശേഷ സ്നേഹത്തോടു കൂടിയ ദൃഷ്ടി പതിയുന്നവൻ തറവാടിയോ ചെറ്റയോ ആയാലും ,എത്ര പ്രീയം തോന്നുന്നുണ്ടെങ്കിലും  പുറം തള്ളുകയാണ് വേണ്ടത് .കൂറ്റനായ ഇവൻ നമ്മുടെ ശത്രുക്കളെ തോൽപ്പിക്കാൻ സഹായിക്കുമെന്ന് കരുതണ്ട ,ഇവൻ വെറും പല്ലുതീനിയാണ് ,നമ്മുടെ ശത്രുക്കളൊക്കെ മാംസാഭുക്കുകല്ലേ ?”

പിംഗളകാൻ പറഞ്ഞു :”സംജീവകൻ ഗുണവനാണെന്ന്  ,അനവധിപ്പേർ ഇരിക്കുമ്പോൾ ,ഞാൻ പറയുകയുണ്ടായിയിട്ടുണ്ട് .ഇനി ഇപ്പോൾ അവൻറെ  കുറ്റം പറഞ്ഞാൽ ,അത് ഒരിക്കൽ പറഞ്ഞ വാക്കിനെ വിപരീതമായിട്ടില്ലേ തീരുക ? മാത്രമല്ല ,നീ പറഞ്ഞിട്ടാണുതാനും ഞാൻ അവനെ അഭയം കൊടുത്തിട്ടുള്ളത് .ഒരിക്കൽ അഭയം കൊടുക്കയോ സന്ധിയിൽ ഏർപ്പെടുകയോ ചെയ്താൽ പിന്നെ ,അവനോട് ഏതു ചുറ്റുപാടിലും കോപിയ്ക്കാൻ പാടുള്ളതല്ല .നട്ടു വളർത്തിയത് വിഷ വൃക്ഷമാണെന്നറിഞ്ഞാലും ,താൻ തന്നെ അത് വെട്ടി കളഞ്ഞു കൂടാ .ഒന്നാമതായിട്ട് ആശ്രിതരോട് സ്നേഹം കാണിക്കരുത് . അഥവാ കാണിക്കുകയാണെങ്കിൽ ,അത് ക്രമേണ പോഷിക്കുകയാണ് വേണ്ടത് ..ഒരുവൺ ഉയർന്ന സ്ഥാനത്തു കയറ്റിയിരുത്തിയ ശേഷം  താഴേക്ക് ഇടരുത് .;അത് അവന് അപമാനകരമായിരിക്കും ;താഴ്ത്തും തന്നെ നിൽക്കുന്നവന്‌ വീഴുമോ എന്ന ഭയമുണ്ടാവുകയില്ലല്ലോ .?ഉപകാരികളോട് സൽഭാവമുണ്ടെങ്കിൽ അതെന്തു സൽഭാവമാണ് .യഥാർതഥത്തിൽ സജ്ജനം ,സംജീവാകാൻ ദ്രോഹബുദ്ധിയുള്ളവനാണെങ്കിൽ  തന്നെ ഞാൻ അവൻ വിപരീതമായിട്ടൊന്നും ചെയ്യുകയില്ല .”

ദമനകൻ എന്നിട്ടും മടുക്കാതെ ,ഉപദേശിച്ചു : “പ്രഭോ .ദുഷ്ട ബുദ്ധികളോട് ക്ഷമിക്കുന്നത്  രാജാവിന് ചേർന്നതല്ല. രാജാവിനോളം തന്നെ സാമർഥ്യവും ധനമുള്ളവനും,രാജാവിൻറെ ദൗർബലൃങ്ങൾ അറിയുന്നവനും പകുതി രാജ്യം ഭരിക്കാൻ കഴിവുള്ളവനും ,ഉത്സാഹശീലനുമായ ഭൃതൃനെകൊല്ലാതിരുന്നാൽ അവൻ രാജാവിനെ കൊന്നു കളയും മാത്രമല്ല സംജീവകനുമായുള്ള സ്നേഹബന്ധം  മൂലം അങ്ങ് എല്ലാ രാജധർമ്മങ്ങളും ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു .അതുകാരണം പരിജനങ്ങളൊക്കെ അങ്ങയെ വിട്ടു പോയി .മാസഭുക്കായ അങ്ങ് എപ്പോഴും പല്ലു തീനിയായ സംജീവകൻറെ കൂടെയാണ് .ഒപ്പമുള്ള ആളുടെ സ്വഭാവം മറ്റേ ആളെയും ബാധിക്കും .സജ്ജെനങ്ങളോടയാണ്  സമ്പർക്കമെങ്കിൽ എത്ര നിസ്സാരനും സജ്‌ജനമായിത്തീരും .പഴുത്ത ഇരുമ്പിന്മേൽ വീഴുന്ന വെള്ളത്തിന്റെ അംശംപോലും പിന്നെ കാണുകയില്ല .;താമരയിലയിൽ വീണ വെള്ളം മുത്തുമണിപോലെ ശോഭിക്കുന്നു .; ചിപ്പിയിൽ വീണ വെള്ളമാകട്ടെ ,വില പിടിച്ച മുത്തുതന്നെയായിത്തീരുന്നു ;സഹവസിക്കുന്നവൻറെ ഗുണദോഷങ്ങൾ കൊണ്ടാണിതെല്ലാം .ദുർജനങ്ങളുമായി കൂട്ടുകൂടിയാൽ നല്ലവരും ചീത്ത പ്രവൃത്തികൾ ചെയ്യും ;ദുരൃധനൻറകൂടെ ഭീഷ്മരും പോയില്ലേ ,വിരാടൻറെ പശുക്കളെ കക്കാൻ ?സ്വഭാവമറിയാത്തവന് ആശ്രയം കൊടുക്കരുത് .മൂട്ടയുടെ ദോഷം കാരണം പേൻ ചത്ത് പോയ കഥ കേട്ടിട്ടില്ലേ ?”

പിംഗളകൻ ചോദിച്ചു ;”അതെന്തു കഥയാണ് ?”

അപ്പോൾ ദമനകൻ ഒരു കഥ പറഞ്ഞു :

ഒരു കാട്ടു പ്രദേശത്തു ചണ്ഡരവൻ എന്നൊരു കുറുക്കൻ വസിച്ചിരുന്നു .

അവൻ ഒരിക്കൽ വിശപ്പും കൊതിയും സഹിക്കവയ്യാതെ ,ഒരു പട്ടണത്തിലേക്കു ചെന്നു .അപ്പോൾ ആ പട്ടണത്തിലുള്ള പട്ടികൾ നാലു പുറത്തു നിന്നും കുരച്ചുകൊണ്ട് ഓടി വന്ന്   കടി കൂട്ടി തുടങ്ങി .

അവൻ പ്രാണഭയത്തോട് ഓടി അടുത്തുള്ള ഒരു വെളുത്തേടൻെറവീട്ടിൽ കടന്നു .അവിടെ നീലം  കലക്കിവച്ച വലിയൊരു പാത്രം മുള്ളതിലാണ്  അവൻ പട്ടികളെ പേടിച്ചു ഓടി ചെന്നു വീണത് .

അതിൽ നിന്നും പുറത്തു വന്നപ്പോൾ അവൻറെ നിറം നീലയായിത്തീർന്നു .പട്ടികളാകട്ടെ ,അവനെ നീലിച്ചു കണ്ടപ്പോൾ കുറുക്കനാണെന്ന് തിരിച്ചറിയാതെ പല വഴിക്കു പോവുകയും ചെയ്തു .

പിന്നീട് ചണ്ഡരവൻ ദൂരെ ഒരു കാട്ടിൽ പോയി .അവൻറെ ദേഹത്തിലെ നീലനിറം മാഞ്ഞു പോയിരുന്നില്ല .കാട്ടിലെ സിംഹം ,പുലി ,ചെന്നയാ മുതലായ മൃഗങ്ങൾ സാക്ഷാൽ നീലകണ്ഠൻറെ കണ്ഠം പോലെ ശോഭയേറിയ ശരീരത്തോടു കൂടിയ അവനെ കണ്ടു ഭയപ്പെട്ടു ,”അയ്യോ !ഇതെന്തൊരു അത്ഭുത ജീവിയാണ് ഈശ്വരാ !ഇതിൻറെ പരാക്രമവും വീര്യവും നമുക്ക് അറിഞ്ഞുകൂടാ .എല്ലാവരും ഓടികൊൾവിൻ .”എന്നും പറഞ്ഞു നാലുവശത്തേക്കും ഓടി .ഒരാളുടെ കുലം ,പരാക്രമം ,വീര്യം ,പ്രവർത്തി എന്നിവയെ കുറിച്ചു അറിഞ്ഞുകൂടെങ്കിൽ ആ ആളെ വിശ്വസിക്കരുതെന്നുണ്ടല്ലോ .

അവർ ഭയപ്പെട്ടു കൊണ്ട് ഓടുകയാണെന്ന് അറിഞ്ഞു ചണ്ഡരവൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു : ” മൃഗങ്ങലെ എന്നെ കണ്ടു കണ്ട് പേടിച്ചു ഓടുകയാണോ .?പേടിക്കുകയൊന്നും വേണ്ട.ബ്രഹ്‌മാവ്‌ സ്വയം സൃഷ്ടിച്ച് ഇങ്ങോട്ട് അയച്ചിരിക്കുകയാണ് .,സകല  മൃഗങ്ങളുടെയും ചക്രവർത്തിയായിരിക്കാൻ .കകുദ്രുമൻ  എന്നാണ് എൻ്റെ പേർ .എല്ലാ  മൃഗങ്ങളും എൻ്റെ വെൺകുറ്റകൂട കീഴിൽ വേണം ഇരിക്കാൻ .”

അതുകേട്ടു സിംഹം ,പുലി മുതലായ മൃഗങ്ങൾ  വിനയപൂർവം അവൻ്റെ മുമ്പിൽ വന്നു നിന്നു.അവൻ സിംഹത്തെ മന്ത്രിയാക്കി വച്ചു;പുലിയെ പള്ളിയറ കാവൽക്കാരനാക്കി ..കടുവയെ വെറ്റില കാര്യസ്ഥനാക്കി ;ചെന്നായെ പാറാവുകാരനാക്കി .സ്വന്തക്കാരനായ കുറുക്കനോട് മിണ്ടുകപ്പോലും ചെയ്തില്ല .കുറുക്കന്മ്മാരെയൊക്കെ കഴുത്തിനുപിടിച്ചു പുറത്തു തള്ളി .

അങ്ങനെ അവൻ രാജ്യഭരണം തുടങ്ങി .സിംഹം മുതലായവർ മൃഗങ്ങലെ കൊന്ന് അവൻറെ മുമ്പിൽ കൊണ്ട് വന്നു വയ്ക്കും . അവൻ പ്രഭുവാണെന്ന ഭാവത്തിൽ വേണ്ടത് തിന്നു ബാക്കിയുള്ളത്

എല്ലാവര്ക്കും വീതിച്ചു കൊടുക്കും .അങ്ങനെ കാലം കഴിഞ്ഞു പോയി .

ഒരു ദിവസം നല്ലനിലാവുള്ള രാത്രിയിൽ ദൂരത്തു നിന്നും കുറുക്കൻമ്മാർ ഉച്ചത്തിൽ ഊരിഇടുന്നതെ അവൻ കേൾക്കാൻ ഇടയായി .അത് കേട്ടപ്പോൾ അവന്റെ ശരീരം കോരിത്തരിച്ചു .കണ്ണിൽ സന്തോഷബാഷ്പംനിറഞ്ഞു .അവൻ സ്വയമറിയത്തെ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു ഓരിയിടാൻ തുടങ്ങി .

സിംഹം മുതലായവർ ഓരി കേട്ടു ഏതൊരു വെറും കുറുക്കൻ മാത്രമാണെന്ന് മനസിലാക്കി .ലജ്ജിച്ചു തല കുനിച്ചു ക്ഷണനേരം നിന്ന ശേഷം തമ്മിൽത്തമ്മിൽ പറഞ്ഞു .അയ്യയ്യോ ! ഈ കുറുക്കൻ നമ്മെ പറ്റിച്ചു കളഞ്ഞു .നമുക്കിവനെ കൊല്ലാം .”

അതുകേട്ടു അവൻ ഓടി പോകാൻ ഭാവിച്ചുവെങ്കിലും സിംഹം മുതലായവർ അവനെ പിടിച്ചു നിർത്തി കടിച്ചു നൂറു കഷ്ണങ്ങളാക്കിയിട്ടു .

അതുകൊണ്ടയാണ് ഞാൻ പറയുന്നത് ,”ദമനകൻ തുടർന്നു :സ്വന്തക്കാരെ ഉപേക്ഷിച്ചു അന്യന്മാരെ ബന്ധുക്കളാക്കരുതെന്ന് ,”

പിംഗളകാൻ ചോദിച്ചു : “സഞ്ജീവകൻ എന്നിൽ ദ്രോഹബുദ്ധി കരുതി വരുമ്പോൾ ഞാനിങ്ങനെ അറിയും .?”

ദമനകൻ മറുപടി പറഞ്ഞു : ” മുഖവും കണ്ണും തുടുത്തും ,ചുണ്ടുകൾ തുടിച്ചും ,നാലുപുറവും ശങ്കിച്ചു നോക്കിയും അവൻ വരുന്നത് കണ്ടാൽ അങ്ങയെ അപായപ്പെടുത്താനാണെന്നു മനസിലാക്കി കൊൾക .”

ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു സിംഹത്തെ ബോധ്യപ്പെടുത്തിയ ശേഷം ,ദമനകൻ സഞ്ജീവകൻറെ അടുത്ത് ചെന്നു അവനെ വന്ദിച്ചിരുന്നു .

സംജീവകൻ ദമനകനെ കണ്ട് ആദരപൂർവം കുശല പ്രശ്‌നം ചെയ്തു :”എന്തോടോ ,ചങ്ങാതി ,വരൂ, ഇരിക്കൂ ,

കുറെക്കാലമായല്ലോ കണ്ടിട്ടു വി,സുഖം തന്നെയല്ലേ .? എന്തിണിപ്പോൾ താങ്കൾക്കു വേണ്ടി ഞാൻ ചെയ്യേണ്ടത് .?കാര്യസാധ്യത്തിനായി സുഹൃജജനങ്ങൾ ഒരുവൻറെ വീട്ടിൽ ചെല്ലുന്നുണ്ടങ്കിൽ ,അവനാണ് ധന്യനും വിവേകിയും  മാന്യനും “.

ദമനകൻ  പറഞ്ഞു :”ഭൃതൃജനങ്ങൾക്ക് “എന്ത് സുഖമാണ് ചങ്ങാതീ ?രാജസേവകന്മാരുടെ ധനം പരാധീനമാണ് .മനസ്സിനൊരു സമാധാനവും ഉണ്ടായിരിക്കുകയില്ല . സ്വന്തം ജീവനുപോലും ഉറപ്പില്ല .ദരിദ്രൻ ,രോഗി ,വിഡ്ഢി,വീടില്ലാതെ അലയഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നടക്കുന്നവൻ ,എന്നും ഭൃതൃനായിരിക്കുന്നവൻ ,ഈ അഞ്ചുപേരും ജീവിച്ചിരിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും മരിച്ചുപോയതായിട്ടെ കണക്കു കൂട്ടാനുള്ളു  .ഇഷ്ടം പോലെ ഉണ്ണാനോ ഉറങ്ങാനോ സാധിക്കുകയില്ല .ശങ്കകൂഒടാതെ ഒരു വക്കും പറയാനും സാധ്യമല്ല. അങ്ങിനെയല്ലെ ഭൃതൃൻെറ ജീവിതം ?സേവക വൃത്തി ചെയ്യുന്നവൻ പട്ടിയുടെ ജീവിതമാണ് നയിക്കാറുള്ളതെന്ന് പറയാറുണ്ട് .അത് ശരിയല്ല ,പട്ടിയ്ക്ക് തോന്നുന്നതു പോലെ നടക്കാം :സേവകന് അന്യൻറെ ശാസനപ്രകാരം മാത്രമേ നടക്കാൻ.   ഭൃതൃൻ്റെ ജീവിതം സനൃാസിയെ കേട്ടിട്ടുണ്ട് .കിടക്കാൻ നിലമേയുള്ളു :ബ്രഹ്മചരൃം അനുഷ്ഠിക്കണം :ചടച്ചു ക്ഷീണിക്കും അൽപ്പ ഭക്ഷണമേ കിട്ടുകയുള്ളു ;ഒരു വൃതൃാസം മാത്രമാണുള്ളത് – ഭൃതൃന് ഈ ജീവിതം കൊണ്ട്  പാപവും   സനൃാസിക്കു പുണ്യവുമാണ് സമ്പാദ്യം .അല്പമാത്രമായ പണം കിട്ടാൻ ഒരുവൻ സഹിക്കുന്ന കഷ്ട്പാടുകൾ ധർമ്മത്തിനു വേണ്ടിയാണെങ്കിൽ അവന് മോക്ഷം കിട്ടും .വട്ടമൊത്ത് മധുരമൃദുലമായ  മോദകമാണ് കിട്ടുന്നതെങ്കിലും ഭൃതൃവൃത്തി ചെയ്ത് നേടിയിട്ടയെന്തു കാര്യം ?”

സംജീവകൻ ചോദിച്ചു : “താങ്കൾ എന്താണ് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് വരുന്നത് .?”

ദമനകൻ സ്വകാര്യമായിപറഞ്ഞു: “ചങ്ങാതീ ,രാജാവിൻറെ ഗൂഢാലോചനകളെ മന്ത്രി വെളിച്ചത്തു കൊണ്ട് വരാൻ പാടുള്ളതല്ല .അങ്ങനെ പ്രവർത്തിക്കുന്ന മന്ത്രി ആയുധം കൂടാതെ തന്നെ രാജാവിനെ കൊല്ലുകയാണ് ചെയ്യന്നത് .എന്നാൽ നിന്നോടുള്ള സ്നേഹം കാരണം ഞാൻ ഇതു പുറത്തു പറയുന്നു 

മാത്രം .എൻ്റെ  വാക്ക് കേട്ടതുകൊണ്ടാണല്ലോ നീ രാജസന്നിധിയിൽ വിശ്വാസപൂർവ്വം പ്രവേശിച്ചത് .നിനക്ക് എന്തെങ്കിലും സഭവിച്ചാൽ അതിന്റെ പാപം എനിക്കായിരിക്കും .ഞാൻ പറയാം ,പിംഗളകൻ

നിന്നോട് ദ്രോഹബുദ്ധി കരുതിയിരിക്കുകയാണ് .എന്നെ തനിച്ചു വിളിച്ചു ഇന്ന് ഇദ്ദേഹം പറയുകയുണ്ടായി : “നാളെ രാവിലെ സംജീവകനെ കൊന്ന് മൃഗങ്ങളെയൊക്കെ തൃപ്തിപ്പെടുത്തണമെന്ന് “.അപ്പോൾ ഞാൻ പറഞ്ഞു : “പ്രഭോ ഏതു ശരിയല്ല .ചങ്ങാതിയെ ദ്രോഹിച്ചു ഉപജീവനം കഴിക്കരുത് .ബ്രഹ്മഹത്യ ചെയ്താൽ കൂടി പ്രായച്ഛിത്തമുണ്ട് .മിത്ര ദ്രോഹത്തിനു പ്രാശ്ചിത്തമില്ല .”

ഇതിനു അദ്ദേഹം ശുണ്ഠിയെടുത്തു എന്ത് മാറീട്ടുപാടി പറഞ്ഞുവെന്നറിയാമോ ?എടാ , ദുഷ്‌ടാ ,സംജീവകൻ പല്ലുതീനിയാണ് .;നമ്മൾ മാംസഭുക്കുകളും .പ്രകൃത്യാ  അവനും നമ്മളും ശത്രുക്കളയല്ലേ ?എന്ത് ചെയ്തും അവനെ കൊല്ലണം .അതിൽ ദോഷമൊന്നുമില്ല .മറ്റു ഒരു തരത്തിലും ശത്രുവിനെ കൊല്ലാൻ ഉപായമില്ലെന്നു വരുകിൽ സ്വന്തം മകളെ കൊടുത്തു വശത്താക്കിയിട്ടെങ്കിലും കൊന്നുകളയണമെന്നാണ് ചൊല്ല്   .ക്ഷത്രിയർക്ക് യുദ്ധത്തിൽ ചെയ്യരുതാത്തതൊന്നുമില്ല ധൃഷ്ടദൃുമനൻ ഉറങ്ങി കിടക്കുമ്പോഴയല്ലേ അശ്വതഥാമാവു ചെന്നു കൊന്നതു ?അദ്ദേഹം ഇങ്ങനെ ഉറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞുതു കേട്ടുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ ഇങ്ങോട്ടു പോന്നു .അതി രഹസ്യമായ ഇക്കാര്യം താങ്കളോട് പറയുന്നത് .വിശ്വാസഘാതകൻ്റെ സ്വാഭാവം എനിക്ക് ഉണ്ടാവരുതല്ലോ .ഇനി യൂക്തം പോലെ ചെയ്യുക ..”

വജ്രഘാതം പോലുള്ള ഈ വാക്കുകൾകേട്ട് സംജീവകൻ ബോധം  കെട്ട്  വീണു പോയി .

ബോധം വന്നപ്പോൾ അവൻ വൈരാഗ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു :സ്ത്രീകൾ ദുർജനങ്ങളെയാണ് പ്രാപിക്കുക .:ധനം ലുബ്ധൻമാരുടെ കൈയ്യിലാണിരിക്കുക :മലമുകളിലാണ് ഏറ്റവും കൂടുതൽ മഴ പെയ്യാറുള്ളത് ,അതുപോലെ രാജാക്ക്മാർക്ക് സ്നേഹമെന്ന ഒന്നില്ല .രാജസേവയെക്കാൾ മനുഷ്യന് വനവാസമോ ഭിക്ഷാടനമോ ,ചുമടെടുപ്പോ ,മഹാവ്യാധിയോയാണ് ഭേദം . ഞാൻ സിംഹവുമായി മൈത്രിബന്ധം സ്ഥാപിച്ചത് ശരിയായില്ല . മൈത്രിയും വിവാഹവും തൻ്റെ കുളത്തിനു ധനസിഥതിക്കും യോജിച്ചവരോട് ആകാവുള്ളു ;താണവരോടും ഉയർന്നവരോടും പാടിയില്ല .പശു പശുക്കളോടും ,കുതിര  കുതിരകളെയും വിഡഢി    വിഡഢികളോടും ,സജ്ജനങ്ങൾ ,സജ്ജനങ്ങലോഡും വേണം സൗഖ്യചെയ്യാൻ ,അദ്ദേഹത്തെ ചെന്നു പ്രസാദിപ്പിച്ചു കളയാമെന്നു വച്ചാൽ ,പ്രസാധിക്കുമെന്നു തോന്നുന്നില്ല .കാരണം മുണ്ടയിട്ടു കോപിക്കുന്നവനെ

കോപ കാരണം നീക്കി പ്രസാദിപ്പിക്കാം .കാരണംകൂടാതെ വൈരം കൂടുന്നവനെ   എങ്ങനെയാണ് സന്തോഷിപ്പിക്കുക ?സ്വാമിഭക്തരും ,ഉപകാരശീലരും ,അന്യർക്ക് ഗുണം ചെയ്യന്നവരും ,വിശ്വസ്ത സ്നേഹത്തിന്റെ വില അറിയാവുന്നവരും ,ദ്രോഹം പ്രവത്തിക്കാത്തവരുമാണെങ്കിലും സേവകർ വല്ല തെറ്റും ചെയ്താൽ നാശം തീർച്ചയാണ് .ചെയ്യുന്ന ഗുണങ്ങൾക്ക്  പ്രിതിഫലം കിട്ടിയെന്നു വരാം .,കിട്ടിയില്ലായെന്നു വരം രാജസേവ എപ്പോഴും ആശങ്കാവഹമാണ് .ആത്മാർതഥസ്നേഹത്തോട്  കൂടി വല്ലതും ചെയ്താൽ അപ്രിയമാണ് .ചിലപ്പോൾ ഉണ്ടാവുക .ചിലർ നേരിട്ട് ദ്രോഹം ചെയ്താലും കൂടി പ്രീതി ഉണ്ടയി കാണാറുണ്ട് .രാജാവിന്റെ മനോഭാവം മനസിലാക്കാൻ വയ്യ .രാജസേവയുടെ തത്വങ്ങൾ യോഗികൾക്കു പോലും കഴിയാത്തയത്ര ഗഹനമാണ് .മറ്റു സേവകരുടെ ഏഷണി കൊണ്ടാവണം നിർദോഷിയായ എന്നോട് പിംഗളകന് ദേഷ്യം തോന്നിയത് .പ്രഭുവിന് മറ്റൊരാളിൽ പ്രിയമുണ്ടാവുന്നത് സപത്നിമാരും സേവകരും സഹിക്കുകയില്ല .സ്വതെ ഗുണവാനായ ഒരാളുടെ ശോഭ അതിലുമധികം ഗുണമുള്ള ആളുടെ അടുത്ത മടങ്ങി പോവും .രാത്രി വിളക്കിനു നല്ല പ്രകാശംമുണ്ടാകാറുണ്ട് ;എന്നാൽ സൂര്യനുദിച്ചാലോ ?”

ദമനകൻ സമാധാനിപ്പിച്ചു: “ചങ്ങാതീ ഭയപ്പെടേണ്ട .അദ്ദേഹം ധുർജ്ജനങ്ങളുടെഏഷണി കേട്ട് വിശ്വസിച്ചിരിക്കുകയാണെങ്കിലും ,തങ്ങളുടെ നല്ല വാക്കുകൾ കേട്ടു സന്തോഷിച്ചു വെന്നു വന്നു കൂടായികയില്ല   .”

സംജീവകൻ തല കുലുക്കി .തങ്ങൾ പറഞ്ഞതു ശരിയല്ല ,ദുർജനങ്ങൾ ദുർബലരും ,അപ്രധാനരും മാണെങ്കിൽ പോലും ,അവരുടെ ഇടയിൽ കഴിച്ചു  കൂട്ടാൻ വയ്യമെന്തെങ്കിലും ഉപായം കണ്ടു പിടിച്ചു അവർ കൊന്നു കളയും .ഒട്ടകത്തിൻറെ കഥ കേട്ടിട്ടില്ലേ .

ദമനകൻ ചോദിച്ചു : “അതെന്തു കഥയാണ് ?”

   മെന്തെങ്കിലും

അപ്പോൾ സംജീവകൻ ഒരു കഥ പറഞ്ഞു .